گردشگری مسئولانه و پرهیز از آزار حیوانات

شما در چهارچوب گردشگری مسئولانه تا چه حد در صدد پرهیز از آزار حیوانات هستید؟ هنگامی که به سفر می‌روید یا اینکه بسته‌ی تور گردشگری خریداری می‌کنید، تا چه اندازه دقت می‌کنید که نمونه‌ای از حیوان‌آزاری در آن نباشد؟ تاکنون در پی کسب اطلاعات بیشتر دراین‌باره بوده‌اید یا به مطالعه‌ی منشور گردشگری مسئولانه همت گماشته‌اید؟

گاهی اوقات، آژانس‌های مسافرتی برای ایجاد تنوع بیشتر در بسته‌ی تورهایی که معرفی می‌کنند، در تلاش‌اند سفر به هر مقصد گردشگری را با تفریحاتی جذاب همراه کنند که از آن جمله، نزدیک‌شدن به حیوانات وحشی است. متأسفانه این تفریحات غیرانسانی که آسایش، سلامت و حتی زندگی جانوران مختلف را تهدید می‌کنند، بسیار رایج‌اند. به‌قول این آژانس‌های مسافرتی، هدف «رضایت مشتری» است!

اما هر گردشگر مسئولی باید از شیوه‌های حیوان‌آزاری آگاه باشد و از آن‌ها بپرهیزد. از آنجایی که این آزار و صدمات به‌صورت سیستماتیک و در طی قرن‌ها زندگی خودخواهانه بشر ادامه داشته است، گاه، قبح آن ریخته است و بسیار عادی به‌نظر می‌آید. وقت آن رسیده است که آگاهی خود را در‌باره‌ی شیوه‌های عجیب آزار حیوانات افزایش دهیم و مخالفت خود با این‌دست رفتارهای دور از تمدن را در عمل نمایان سازیم.

امروزه حدود ۵۵۰هزار حیوان وحشی در گردشگری حیات وحش، با رفتار نادرست و ناآگاهانه‌ی انسان‌ها آزار می‌بینند. این‌گونه آزارها که گاه با عنوان تفریح و سرگرمی طراحی و اجرا می‌شوند، در نظر بسیاری، یک فعالیت عادی جلوه می‌نماید. بیایید قدری با جنبه‌های غیرانسانی و تنوع این تفریحات آشنا شویم.

آزار حیوانات به‌صورت سیستماتیک و خودخواهانه

در اینجا به معرفی برخی نمونه‌های بارز حیوان‌آزاری می‌پردازیم:

1. سواری گرفتن از حیوانات

در کشورهای مختلف دنیا، حیوانات گوناگونی را برای سواری تربیت می‌کنند. گاهی اوقات الاغ، اسب و شتر تحت این به‌اصطلاح تربیت قرار می‌گیرند و گاهی نیز حیوانات بزرگی مانند فیل‌ها. در هر حال، در فرایند رام‌کردن این حیوانات، از ضرب‌و‌شتم و شکنجه‌های روحی و روانی آن‌ها بهره می‌برند تا گوش به فرمان رام‌کننده‌شان شوند. چگونه می‌توانیم گردشگری مسئول باشیم و با بی‌اعتنایی به آنچه دور از چشم ما، پیش‌تر اتفاق افتاده است، از فرمانبرداری این حیوانات لذت ببریم؟

۲. سلفی گرفتن با حیوانات وحشی

اخیرا برخی از ما انسان‌ها، با خودخواهی، علاقه‌مند شده‌ایم که برای گرفتن سلفی، توله‌ی ببر‌ها را از مادرشان جدا کنیم و در آغوش بگیریم. این به‌اصطلاح جاذبه توریستی، درواقع نوعی آزار حیوانات است که در بخش‌هایی از آسیا، استرالیا، مکزیک و آرژانتین رواج یافته است.

۳. راه‌رفتن با شیر‌ها و ببرها

اگر بچه‌های شیر‌ها و ببرها آن‌قدر بزرگ شده باشند که نتوانیم آن‌ها را برای سلفی‌گرفتن در آغوش بگیریم، قلاده به گردنشان می‌اندازیم و با آن‌ها راه می‌رویم تا عکس و فیلم از خودمان بگیریم. آیا به‌عنوان یک گردشگر مسئول هرگز از خود پرسیده‌ایم چگونه با آزار حیوانات وحشی، آن‌ها را مجبور به چنین کارهایی می‌کنند؟ در واقع با قراردادن آن‌ها در قفس‌های تنگ و تاریک و جداکردنشان از دیگران و تغذیه‌ای ناچیز، آن‌ها را به این کارها وا می‌دارند.

۴. بازدید از پارک خرس‌ها

خرس‌ها حیواناتی منفرد، باهوش و بسیار فعال‌اند که در زیستگاه خود، ۱۸ ساعت از شبانه‌روز را در تحرک هستند. حال تصور کنیم که وقتی آن‌ها را در قفس‌های کوچک بتنی و استرلیزه قرار می‌دهند، چگونه بی‌قرار می‌شوند، مرتب راه می‌روند و برای قدری غذا التماس می‌کنند. انسان‌های خودخواه گاهی حتی از این هم فراتر می‌روند و با پوشاندن لباس به تن خرس در چنین پارک‌هایی، سعی می‌کنند از او یک دلقک بسازند. استرس ناشی از این وضعیت موجب عفونت باکتریایی در آن‌ها می‌شود که منتج به نوعی آرتروز خواهد شد.

۵. در دست گرفتن لاک‌پشت‌های دریایی

آخرین مزرعه‌ی باقی‌مانده از لاک‌پشت‌های دریایی در جزایر کایمن (Cayman Islands) در غرب دریای کارائیب قرار دارد که هنوز به‌عنوان یک جاذبه توریستی در معرض بازدید مردم قرار دارد. جذابیت این مزرعه‌ها امکان در دست گرفتن لاک‌پشت‌ها برای مردم است. گاهی اوقات نیز لاک‌پشت‌ها از دستشان می‌افتند و صدمه‌های اساسی می‌بینند. گفته می‌شود که امکان خوردن این حیوانات در این مزرعه نیز وجود دارد. میزان استرس و درد ناشی از جراحت و سایر ناراحتی‌های روحی این حیوانات را در نظر بگیریم. کدام گردشگر مسئولی راضی به چنین تفریحی می‌شود؟

۶. نمایش دلفین‌ها و نهنگ‌های ارکا

بسیاری از این حیوانات دریایی در حین حمل و نقل به محل تربیت و نمایش، جان خود را از دست می‌دهند. آنانی که جان سالم به در می‌برند، در شرایط غیرمعمول و غیرطبیعی زندگی را می‌گذرانند. میزان کلر زیاد در آبی که دلفین‌ها را در آن نگه می‌دارند، باعث سوزش چشمشان می‌شود و مشکلات پوستی برایشان به وجود می‌آورد. این حیوانات نیز محکوم به گذراندن پروسه رام‌کردن می‌شوند. انسان‌ها خودخواهانه آن‌ها در شرایط غیرطبیعی مجبور به کارهای به‌اصطلاح بامزه می‌کنند.

۷. نمایش میمون‌های رقاص

در تایلند میمون‌های ماکاک (macaque) را از سن کم وادار به انجام حرکاتی نظیر حرکات انسان‌ها می‌کنند. در صورت تمرد، آن‌ها را به زنجیر می‌کشند و تنبیه‌شان می‌کنند. تمامی این شیوه‌های آزار حیوانات برای خشنودی بازدیدکنندگان و کسب درآمد از آن‌ها انجام می‌شود.

8. گردش در مزرعه قهوه گربه زباد (Civet)

این حیوان را در مزرعه‌های قهوه به اسارت می‌گیرند و در قفس نگهداری می‌کنند تا گیاه قهوه‌ای را که خورده، هضم و دفع کند. سپس از آن برای تهیه یک نوع غذای بسیار نادر استفاده کنند. یک فنجان از چنین غذای نادری تا ۱۰۰ دلار قیمت دارد. ممکن است تصور کنید این کار صدمه‌ای به این حیوان وحشی نمی‌زند؛ اما باید بدانید که آن‌ها را در قفس نگهداری می‌کنند تا بازدیدکنندگان با خرید بلیط به دیدنشان بروند. گربه‌های زبادی که بدین ترتیب نگهداری می‌شوند، دچار بیماری‌های مختلف می‌گردند و حتی دیده شده که از ناراحتی، بدن خود را قطعه‌قطعه می‌کنند.

۹. نمایش ماربازی

قرن‌هاست که نمایش ماربازی در جریان است؛ اما به‌تازگی نوع جدیدی از آن باب شده است که صدمات جبران‌ناپذیری به مار وارد می‌کند. بازی‌گردان‌ها مار کبرا را از طبیعت جدا می‌کنند، دندان‌های نیش او را با ابزارهای فلزی که معمولاً استرلیزه نیستند، می‌کشند و شریان‌های سم او را می‌بندند. این امر موجب عفونت و مرگ حیوان می‌شود. می‌پرسید برای چه این کار انجام می‌شود؟ برای آنکه گردشگران به‌اصطلاح خودشان، لب مار را ببوسند و از این تفریح خود عکس یا فیلم تهیه کنند. آیا یک گردشگر مسئول برای تفریح خود حاضر می‌‌شود چنین آزار و اذیتی در حق یک حیوان وحشی روا داشته شود؟

۱۰. پرورش کروکودیل

سال‌هاست که این حیوانات به‌خاطر پوست قیمتی و گوشتشان شهرت پیدا کرد‌ه‌اند. امروزه مزرعه‌های غیربهداشتی ویژه‌ای برای این حیوانات تدارک دیده شده است تا بر روی یکدیگر بغلتند و گردشگران را متحیر سازند. در ضمن، در این مکان‌ها امکان خوردن گوشت کروکودیل نیز فراهم می‌شود که آشکارا، از نمونه‌های آزار حیوانات به حساب می‌آید.

کروکودیل‌ها به استرس بسیار حساس هستند. زندگی در چنین وضعیتی امکان ابتلای آن‌ها به عفونت‌های مختلف ازجمله سپتی‌سمی (septicemia) را فراهم می‌آورد. به علاوه، از آنجایی که میزان آب و غذا در این مزرعه‌ها کم است، این حیوانات بر سر غذا و آب با یکدیگر می‌جنگند. بسیاری از کروکودیل‌ها در این مزرعه‌ها دست و پای خودشان را در جنگ بر سر غذا از دست می‌دهند. برخی از آن‌ها در جا می‌میرند و برخی دیگر پس از مدتی بر اثر عفونت ناشی از جراحت‌های عمیق وارده، جان خود را از دست می‌دهند.

در پایان نیز باید نوع دیگری از خشونت علیه حیوانات را ذکر کنیم که برای تفریح انجام می‌شود: شکار. به‌راستی اکنون که ما برای بقای خود به شکارکردن نیاز نداریم، آیا دلیلی جز تفریح و لذت از کشتن یک حیوان وحشی برای این کار وجود دارد؟ آیا آنچه از گردشگری و تفریح سالم می‌خواهیم به نسل بعد منتقل کنیم، غرق‌شدن در لذت چنین اعمالی است؟ آیا می‌‌خواهیم کودکانمان لذت ما را در حین کشتن یک حیوان بی‌آزار و در خون غلتیده ببینند؟ پس به یاد داشته باشیم که ما مسئولیم، خواه در زندگی معمول، خواه در مسافرت.

هر گردشگر مسئول چگونه می‌تواند مانع از آزار حیوانات شود؟

در پژوهشی که حاصل تحلیل و بررسی ۵۰هزار دیدگاه بازدیدکنندگان سایت Trip Advisor است، محققان به این نتیجه رسیدند که ۸۰درصد کسانی که به بازدید چنین جاهایی می‌روند، از خشونتی که به حیوانات اعمال می‌شود، بی‌اطلاع هستند.

اکنون که با خواندن این مطلب از میزان آزار حیوانات و خشونت درباره‌ی آن‌ها در این گردشگاه‌ها یا به‌اصطلاح جاذبه‌های گردشگری آگاهی یافتیم، مسئول هستیم و باید اقدام کنید. کاری که ما می‌توانید انجام دهیم، انتشار همین اطلاعات نزد سایر مردم است. ضمن اینکه خودمان به این‌گونه مکان‌ها نرویم و دیگران را نیز از بازدید چنین جاهایی برحذر داریم. اکنون زمان آن رسیده است که گردشگرانی آگاه باشیم. ما می‌توانیم درباره چنین خشونت‌هایی بنویسیم، گفت‌وگو کنیم و اطلاع‌رسانی انجام دهیم. همچنین، با ساماندهی دادخواست‌های آنلاین می‌‌توان از افراد هم‌فکر دعوت کرد تا علیه اقدامات غیرانسانی به مقامات مسئول شکایت برند.

بخش عمده‌ی این مطلب از سایت بازورتی تهیه شده است.

پرسش‌های متداول درباره آزار حیوانات

برای پیداکردن پاسخ سایر سؤال‌هایتان می‌توانید با ما از طریق بخش دیدگاه‌های همین پست در ارتباط باشید. ما در اسرع وقت به سؤال‌های شما پاسخ خواهیم داد.