تنگه واشی که تنگه‌ای باریک با رودخانه‌ای در مرکز است، یکی از جاهای دیدنی تهران است که بازدید از آن در طی سفر یک روزه امکان‌پذیر است. این تنگه امکانی را فراهم می‌کند که گردشگران بتوانند در مسیری چالش برانگیز قرار بگیرند که عبور از آن دشواری‌های خاص خود را دارد. برای آشنایی بیشتر با این تنگه، منطقه‌ی قرارگیری آن، زمان بازدید و وسایل لازم برای بازدید متن زیر را بخوانید.
ویژگی‌های تنگه واشی تهران
مسیر دره یا تنگه واشی مسیری نسبتا باریک به طول ۲۵۰ متر است و از مرکز آن رودخانه‌ای عبور می‌کند. آب این رودخانه بسیار سرد است. بنابراین، اگر مجبور شدید از داخل آب عبور کنید، باید اندکی در آب بمانید تا پاهایتان به این سرما عادت کنند. چنانچه، تمایل به رفتن داخل آب ندارید، بهتر است مسیر را دوبه‌دو با دوستان یا همراهانتان بپیمایید و با گرفتن دست‌های یکدیگر و کمک کردن به هم داخل آب نیفتید.
اگر کودک به همراه دارید یا پیمودن مسیر تنگه برایتان دشوار است، این امکان را دارید که با کرایه کردن اسب مسیر تنگه را به راحتی بپیمایید. ضمن اینکه، این اسب‌ها راه بلد نیز هستند و با وجود آنها گم نمی‌شوید.
گفتنی است آب رودخانه‌ی مرکز تنگه همیشه به یک میزان نیست و در فصل‌های مختلف تغییر می‌کند. اگر بارندگی و برف زیاد باشد، این آب تا کمر شما می‌رسد. با این حال، جای نگرانی نیست و در همه حال امکان دره‌نوردی برایتان فراهم است. مقدار آب رودخانه به گونه‌ای است که کودکان ۹ سال به بالا نیز می‌توانند در طی دره‌نوردی همراهتان بیایند. در فصل تابستان آب رودخانه تا حدودی خشک می‌شود و به راحتی می‌توانید در مسیر تنگه قدم بگذارید. نگران گرمای هوا نباشید، چون منطقه‌ی قرارگیری دره با وجود دیواره‌های بلند اطراف بسیار خنک است و گردشگران در تابستان به آنجا پناه می‌برند.
آدرس و راه‌های دسترسی
در فاصله‌ی ۴.۵ کیلومتری از روستای جلیزجند تهران دو تنگه به نام‌های «واشی» و «سا» قرار دارند که جزو دیدنی‌های تهران هستند. این دو تنگه با یکدیگر دو کیلومتر فاصله دارند. برای دسترسی به تنگه واشی باید در دو کیلومتری جاده‌ی فیروزکوه- تهران به جاده‌ای فرعی وارد شوید. سپس از آنجا با ده کیلومتر رانندگی به روستای جلیزجند برسید که در اطراف دشتی سرسبز با مزرعه‌های گندم و سیب‌زمینی و باغ‌های مختلف قرار دارد.
بعد از اینکه روستا را پشت سر گذاشتید با پیمودن ۴.۵ کیلومتر به جاده‌ای دسترسی می‌یابید که میان دشت و جوی‌های روان احداث شده است. از اینجا به بعد مسیر پیاده‌روی تنگه شروع می‌شود که مسیری پرهیجان و زیباست. بعد از طی مسیر تنگه‌ی واشی به دشتی با طول دو کیلومتر می‌رسید و با پشت سرگذاشتن آن به تنگه‌ی دوم به نام سا می‌رسید. زیبایی تنگه‌ی سا به چشمه‌های آب زلال و خنکی است که از دیواره‌های آن به پایین سرازیر می‌شوند.
وسایل سفر
از آنجایی که مسیر تنگه واشی باریک است و در مواقعی نیاز دارید از داخل رودخانه عبور کنید، بهتر است وسایل کمتری با خود بردارید. همچنین، از کوله استفاده کنید تا بتوانید وسایل لازم را در طول مسیر به همراه داشته باشید. وسایلی که در این مسیر به کار شما می‌آیند، در زیر فهرست شده‌اند:
- غذای سبک مثل سالاد اولویه، آب معدنی، دمپایی، کلاه آفتابی، کرم ضد آفتاب، عینک، عصای کوهنوردی برای حفظ تعادل، کوله‌ی مناسب و ضد آب، حوله و یک دست لباس.
اقامت در تنگه واشی
دره‌نوردی در تنگه واشی و بازدید از جاذبه‌های اطراف آن بیشتر از یک روز طول نمی‌کشد. بنابراین، نیازی به اقامت در آنجا نیست. با این حال، اقامتگاه‌های بومگردی مختلفی در اطراف تنگه وجود دارند که در صورت تمایل می‌توانید از آنها استفاده کنید. برای مثال، اقامتگاه‌های حاج محمد و متا نمونه‌هایی از این اقامتگاه‌ها هستند. از این میان، اقامتگاه حاج محمد در ۲۵ کیلومتری جاده‌ی فیروزکوه- تهران قرار دارد.
سوغاتی‌های منطقه قرارگیری تنگه
ساکنان روستای جلیزجند که تنگه واشی در آن قرار گرفته است، دوغ مخصوصی به نام دوغ پنج گیاه تهیه می‌کنند که سوغاتی روستا محسوب می‌شود. این دوغ به دلیل داشتن گیاهانی معطری همچون آویشن، کاکوتی، نعناع، پونه‌ی صحرایی و پونه‌ی جنگلی طعم فوق‌العاده‌ای دارد. افزون بر آن، در روستای مزبور لواشک و رب آلوچه نیز تهیه می‌شود که جزو سوغاتی‌های آن به شمار می‌روند.
یک نوع گیاه به نام باریچه نیز در تنگه رشد می‌کند که جزو سوغاتی‌های منطقه است، اما به دلیل نادر بودن چیدن آن ممنوع است. این گیاه فقط کاربرد درمانی دارد.
بهترین زمان سفر به تنگه واشی
بیشتر گردشگران در فصل تابستان و برای در امان ماندن از گرما به تنگه واشی سفر می‌کنند. این تنگه شکارگاه تابستانی پادشاهان قاجار بوده است. بنابراین، فصل تابستان برای سفر به آن یکی از مناسب‌ترین فصل‌ها است.
البته، پاییز و بهار نیز به دلیل داشتن منظره‌ی متفاوت فصل مناسبی برای سفر به منطقه‌ی قرارگیری تنگه به شمار می‌روند. با این حال، در این فصل‌ها بارش باران باعث بالا آمدن آب رودخانه‌ی مرکز تنگه می‌شود و دره‌نوردی را برایتان دشوار می‌کند. فصل زمستان نیز به دلیل برودت هوا زمان مناسبی برای سفر به تنگه نیست.
جاذبه‌های اطراف تنگه
در تنگه واشی علاوه بر لذت بردن از طبیعت زیبا به آثار طبیعی و تاریخی مختلفی برمی‌خوریم که به تعدادی از آنها اشاره کرده‌ایم:
کتیبه معروف دوره قاجار
از دوره‌ی قاجار سه کتیبه برجای مانده است که یکی از آنها در چشمه علی شهر ری، یکی دیگر در پشت تونل وانا در جاده‌ی هراز و کتیبه‌ی آخر در محل قرارگیری تنگه قرار دارد. این کتیبه‌ها را که حاوی اطلاعات و حوادث دوره‌ی قاجار هستند به دستور فتحعلی‌شاه قاجار ساخته‌اند. کتیبه‌ی واقع در تنگه ابعادی در حدود ۶ × ۷ متر دارد و نقش برجسته‌ی بزرگی روی آن وجود دارد که شکارگاه را در معرض نمایش می‌گذارد. در این تصویر سه پسر فتحعلی‌شاه و نوه‌های او در حال شکار هستند و نیزه و شکارهایشان به همراه اسبانشان در نقش برجسته به تصویر کشیده شده است.
کتیبه‌ی مزبور را در دل کوه کنده‌اند تا از بارش باران، برف و تابش آفتاب در امان بماند. البته، برخی گردشگران که با گردشگری مسئولانه آشنایی نداشتند باعث آسیب به این کتیبه شده‌اند. علت این تخریب به وجود پلکانی در نزدیکی کتیبه برمی‌گردد که امکان دسترسی به آن و گرفتن عکس یادگاری از آن را فراهم می‌کند.
دشت ساواشی
بعد از پیمودن تنگه واشی به دشتی سرسبز به نام دشت ساواشی می‌رسید که طولی در حدود ۲ کیلومتر دارد و مکان مناسبی برای استراحت تا رسیدن به تنگه‌ی دوم به شمار می‌رود. در این دشت وجود کوه، درخت و چمنزار منظره‌ی کم‌نظیری به وجود آورده است.
تنگه سا
بعد از دشت ساواشی تنگه‌ای به نام سا قرار گرفته است که مسیر آن طولانی‌تر و عریض‌تر از تنگه‌ی اول است. طول این مسیر به ۸۰۰ متر می‌رسد. از مرکز این تنگه نیز رودخانه‌ای عبور می‌کند که برخلاف رودخانه‌ی تنگه واشی عمق کمی دارد. آب این رودخانه از چشمه‌هایی تامین می‌شود که از دیواره‌های تنگه به پایین سرازیر می‌شوند. این چشمه‌ها باعث رویش خزه و گیاهان دیگری در دیواره می‌شوند. در انتهای مسیر سا آبشاری زیبا وجود دارد که با شنیدن جوش و خروش آن متوجه تمام شدن مسیر تنگه می‌شوید.
آبشار تنگه واشی
بعد از طی کردن تنگه سا به آبشاری می‌رسید که ارتفاعی در حدود ۱۵ متر دارد. آب این آبشار در حوضچه‌هایی در پایین آن جمع می‌شود که عمق این حوضچه‌ها در حدود یک متر است و برای آب‌تنی و کم کردن خستگی راه بسیار مناسب‌اند. البته، آبشار آب سردی دارد و اگر تحمل ایستادن در زیر آبی خروشان و سرد را دارید، می‌توانید به آب‌تنی در حوضچه‌ها و ایستادن زیر آب خروشان آبشار بپردازید.
تنگه واشی؛ تجربه دره‌نوردی در طی سفر یک روزه
پایتخت‌نشینان و ساکنان شهرهای گرم معمولا دنبال منطقه‌‌ای با آبوهوای مناسب می‌گردند تا بعد از گذراندن یک هفته‌ی پرمشغله در آخر هفته به آنجا بروند. تنگه واشی یکی از جاذبه‌های تهران در فیروزکوه است که به این نیاز گردشگران پاسخ می‌دهد. طی کردن مسیر این دره در یک روز امکان‌پذیر است و گردشگران ضمن لذت بردن از آبوهوای خنک دره در مسیری چالش برانگیز قرار می‌گیرند که تا ساعت‌ها آنها را سرگرم می‌کند. «دستی بر ایران» پیشنهاد می‌کند که در سفر به تهران حتما از این تنگه دیدن کنید.
تنگه واشی کجاست؟
این تنگه در ۱۷ کیلومتری شمال غرب فیروزکوه و در نزدیکی روستایی به نام جلیزجند قرار دارد. برای پیدا کردن موقعیت دقیق تنگه به نقشه‌ی زیر مراجعه کنید:
پرسش‌های متداول درباره تنگه واشی
ما در اینجا پرسش و پاسخ‌هایی برای بیشتر شدن اطلاعات شما از موضوع این نوشتار مطرح کرده‌ایم. چنانچه شما سؤال دیگری دارید، آن را در قسمت دیدگاه‌های پایین همین پست با ما به اشتراک بگذارید.
تنگه واشی بازه؟
بله. این تنگه به جز زمستان در سایر فصل‌ها پذیرای گردشگران بسیاری از نقاط مختلف کشور است.
تنگه واشی در زمستان چگونه است؟
در این فصل به دلیل بارش برف و لیز بودن مسیر دره امکان بازدید از آن برای گردشگران فراهم نیست.
در تنگه واشی آب و هوا چگونه است؟
وجود دیواره‌های بلند در اطراف تنگه و عبور رودخانه از مرکز آن باعث می‌شوند که آبوهوای تنگه خنک و مناسب گردشگری باشد. این تنگه مکان مناسبی برای دور ماندن از گرمای هوا در تابستان است.
تنگه واشی چقدر پیاده‌روی دارد؟
این تنگه طولی در حدود ۲۵۰ متر دارد و پس از آن دشتی به طول ۲ کیلومتر واقع شده است. بعد از دشت نیز تنگه سا قرار دارد که طول آن ۸۰۰ متر است. بنابراین، در حالت کلی تنگه‌ی مزبور حدود ۳ کیلومتر پیاده‌روی دارد.
فاصله تهران تا تنگه واشی چقدر است؟
این فاصله در حدود ۱۵۷ کیلومتر است.
چرا تنگه واشی را به این نام می‌خوانند؟
واشی در زبان مازندرانی به معنای چمن است و وجود چمنزار در منطقه‌ی قرارگیری تنگه باعث شده است که آن را تنگه واشی بنامند.
