ساختمان زیبای موزه آبگینه و سفالینه، عمارتی است که ظروف شیشه ای و سفالی را در ویترین های خود به نمایش گذاشته است و از زیباترین جاهای دیدنی تهران به شمار می‌رود. در اصل دستور ساخت این بنا، به عنوان مسکن شخصی سیاستمداری به نام احمد قوام، در اوایل سال 1920 میلادی صادر شد.
این ساختمان تا سال 1953 که به سفارت مصر فروخته شد، محل سکونت و دفتر کار وی بود. در نهایت در سال 1976، این بنا پس از انجام تغییرات و تعمیراتی، به موزه تبدیل شد.
اشیا به نمایش در آمده در این موزه که موزه آبگینه هم نامیده می شود، به بازه زمانی ای تعلق دارند که از دوره پیش از اسلام تا دوران معاصر را شامل می شود.
بخش های محتلف موزه آبگینه و سفالینه
در این موزه، بر روی دیوارهای داخلی ساختمان، تعداد زیادی گچ بری های بدیع و ظریف دیده می شود که توسط اساتید ایرانی اجرا شده اند. در طبقه اول و در آغاز بازدید از موزه، متوجه ویترین هایی بر روی زمین می شوید که توجه شما را به مکان نمادینی جلب می کنند که نمایانگر یک سایت باستان شناسی تحت حفاری هستند.
بر روی دیوارها هم، نقشه ها، مناطق باستانی فلات ایران و همچنین جداول زمانی بسیاری مفیدی در مورد تمدن های باستانی به چشم می خورد. به طور کلی، اشیا به نمایش در آمده در موزه را می توان به پنج دسته تقسیم کرد که هر یک در تالار جداگانه ای به نمایش در آمده اند:
- تالار مینا:
ظروف سفالی این مجموعه شامل نمونه هایی از ظروف سفالین رسی ساده با نقوش حیوانات و هندسی (گوشه دار) متعلق به دوران پیش از میلاد است. بر روی برخی از صنایع دستی، نمونه های اولیه ای از شیشه کاری متعلق به هزاره سوم پیش از میلاد را می توان یافت.
مجموعه لوله های شیشه ای متعلق به معبد چغازنبیل و همچنین، عطر دان های شیشه ای مات، زیورآلات و مهر و موم های متعلق به هزاره اول و دوم پیش از میلاد نیز در این بخش از موزه آبگینه به نمایش در آمده اند.
- تالار بلور:
در این تالار، بطری ها و ظروف شیشه ای برش خورده متعلق به دوره های هخامنشی و اشکانی به نمایش در آمده اند. همچنین ظروف مختلف دوره ساسانی و دوران پس از اسلام به این مجموعه اضافه شده اند که تزئینات قالب زنی، فشار و برش را به نمایش می گذارند.
- تالار صدف:
در این بخش از موزه آبگینه می توان تکامل هنرها و فنون در دوره ساسانیان را به چشم دید. نمونه هایی از قرن های 9 تا 13 میلادی هم در این تالار به نمایش در آمده اند. در حقیقت، در ویترین های این تالار، حاصل دست هنرمندان ایرانی در دوره شکوفایی و رونق ظروف شیشه ای و سفالی به نمایش در آمده اند. - تالار زرین:
صنایع دستی به نمایش در آمده در این تالار شامل ظروف مینایی و درخشان متعلق به قرن های 10 تا 13 میلادی هستند که روی آنها نوشته هایی حک شده اند. این نوشته ها به طور کلی موضوعاتی مانند اصطلاحات و عبارات، دعاهای خوب و اشعار نظامی و فردوسی هستند. نقوش هم اساسا شامل انسان ها در انواع مراسم مختلف و حیوانات به ویژه پرندگان هستند.
- تالار لاجورد 1 و تالار لاجورد 2:
در پی خرابی های وارده به مراکز شیشه و سفال سازی در ایران، شاه عباس اول، پادشاه صفوی، احیای این دو صنعت را آغاز کرد و به کمک هنرمندان چینی و ایتالیایی، آن را ارتقا بخشید.
اشیا موجود در این دو تالار گواهی بر تغییر فرم و تزئینات مصنوعات سفالی و شیشه ای ساخته شده از سنگ های لاجورد هستند. گلدان ها، آب پاش ها و کوزه هایی که در این بخش از موزه آبگینه به نمایش در آمده اند به رنگ نارنجی روشن و لاجوردی، محصولات شیراز و اصفهان می باشند. همچنین در ویترین جداگانه ای، ظروف بلوری اهدایی اروپا در قرن های 18 و 19 میلادی به نمایش گذاشته شده اند.
در شمال غربی باغ های احاطه کننده موزه آبگینه و سفالینه، کتابخانه ای هم وجود دارد که تقریبا حاوی 3000 کتاب به زبان های فارسی و انگلیسی در زمینه های باستان شناسی، تاریخ، هنر و غیره برای محققان و دانشجویان می باشد.
بازدید از این موزه را از دست ندهید
بسیاری از آژانس های مسافرتی، بازدید از موزه آبگینه و سفالینه را در برنامه تورهای داخلی خود قرار می دهند. به هر حال، اطمینان از وجود آنها در برنامه بازدیدهای شما می تواند بسیار مفید باشد.
اگر هم به طور شخصی به بازدید از این موزه می روید، بد نیست بدانید که در آن حوالی، موزه ملی ایران، آتشکده آدریان، گنجینه جواهرات ملی، و … سایر جاذبه های گردشگری تهران را می توان یافت.
