اصول گردشگری پایدار

اصول گردشگری پایدار را از اعماق جنگل های آمازون تا دورافتاده ترین بیابان های استرالیا می توان و باید پیاده کرد، چرا که هیچ نقطه ای از جهان نیست که پای صنعت گردشگری به آنجا نرسیده باشد. متاسفانه در مکان هایی که گردشگری مسئولانه نادیده گرفته شده اند، منابع طبیعی، جوامع محلی و جمعیت های بومی متحمل خسران های بسیار شده اند.

خوشبختانه به همت متخصصان گردشگری که دغدغه های گردشگری پایدار را در این صنعت دنبال می کنند و به دنبال پیاده سازی منشور گردشگری مسئولانه هستند، اصولی برای پایدار نگاه داشتن توسعه تعریف شده اند. هدف اصول گردشگری پایدار، کمینه سازی اثرات منفی و بیشینه سازی اثرات مثبت سفر می باشد. در اینجا به ذکر این اصول می پردازیم:

اصول گردشگری پایدار کدامند؟

این اصول که شامل ده مورد می باشند، در سال 1991، توسط صندوق جهانی طبیعت (Worldwide Fund for Nature: WWF) و سازمان دغدغه گردشگری تهیه و تنظیم شده اند، که عبارتند از:

1. استفاده از منابع به شیوه ای پایدار: نگهداری و استفاده از منابع طبیعی، اجتماعی و فرهنگی به شیوه ای پایدار، حائز اهمیت است و در بلند مدت به لحاظ تجاری معقول می باشد.

2. کاهش تولید زباله و مصرف بی رویه: با کاهش میزان تولید زباله و مصرف بی رویه، می توان مانع از صرف هزینه برای احیای آسیب های ناشی از خسارت های بلند مدت زیست محیطی شد و به کیفیت گردشگری کمک نمود.

3. حفظ تنوع زیستی: حفظ و اشاعه تنوع زیستی طبیعی، اجتماعی و فرهنگی برای گردشگری پایدار بلند مدت حیاتی است و پایه مقاومی برای صنعت گردشگری پدید می آورد.

4. جا دادن گردشگری در برنامه ریزی کشوری: اگر توسعه گردشگری در چارچوب برنامه ریزی راهبردی محلی و ملی قرار داده شود و اثرات زیست محیطی آن ارزیابی شوند، بقای بلند مدت گردشگری را پدید می آورد.

5. حمایت از اقتصادهای محلی: هنگامی که گردشگری از طیف گسترده ای از فعالیت های اقتصادهای محلی حمایت کند، و هزینه ها و ارزش های زیست محیطی را در نظر بگیرد، می تواند از این اقتصادها محافظت کند و از آسیب های زیست محیطی نیز اجتناب نماید.

6. درگیر کردن جامعه محلی: مشارکت دادن کامل جوامع محلی در بخش گردشگری نه تنها به طور کلی به نفع آنها و محیط زیست است، بلکه کیفیت تجربه گردشگری را نیز بهبود می بخشد.

7. مشاوره با عموم مردم و ذینفعان: اگر قرار است دست اندکاران بخش گردشگری و نهادها، سازمان ها و جوامع محلی با یکدیگر کار کنند و تضاد منافع بالقوه را حل و فصل نمایند، مشورت آنها با یکدیگر ضروری است.

8. آموزش کارکنان: آنچه که موجب بهبود محصول گردشگری می شود، آموزش کارکنانی است که گردشگری پایدار را در بطن رویه های کاری و استخدام پرسنل در کلیه سطوح قرار می دهند.

9. بازاریابی مسئولانه گردشگری: آن شیوه ای از بازاریابی است که اطلاعات کامل و مسئولانه ای را در اختیار گردشگران قرار می دهد، موجب افزایش احترام به محیط طبیعی، اجتماعی و فرهنگی مقاصد گردشگری می گردد، و باعث رشد رضایتمندی مشتریان می شود.

10. انجام تحقیقات: برای کمک به حل مشکلات و منتفع سازی مقاصد گردشگری، صنعت گردشگری و مشتریان، انجام تحقیق و بررسی مداوم این صنعت با استفاده از گردآوری داده ها و تحلیل آنها ضروری می باشد.

پیاده سازی این اصول در ایران

از آنجایی که مدیریت گردشگری در ایران، به تازگی قالب وزارتخانه به خود گرفته است، لازم میباشد که اصول گردشگری پایدار در بطن برنامه ریزی صنعت سفر قرار گیرد و رویه های عملی آن پیاده شود. درست است که ما در ابتدای راه هستیم، لیکن بهتر آن است که گام ها را درست انتخاب کنیم و آنها را به کار ببندیم.

پرسش‌های متداول درباره اصول گردشگری پایدار

برای پیداکردن پاسخ سایر سؤال‌هایتان می‌توانید با ما از طریق بخش دیدگاه‌های همین پست در ارتباط باشید. ما در اسرع وقت به سؤال‌های شما پاسخ خواهیم داد.