بنابر گزارش "دستی بر ایران" و به نقل از "ستایش امداد"، وجود آمبولانس خصوصی و استاندارد یکی از حیاتی ترین نیازهای درمانی هر کشور است. آمبولانس هایی که از استانداردهای لازم برخوردارند می توانند بیماران را با حداقل آسیب به مقصد برسانند و این یک مزیت بزرگ در این زمینه است.
نگرانی برای سلامت بیماران حین حمل و نقل آن ها از محل حادثه به مراکز درمانی سبب شده تا حداقل استاندارد های لازم برای تایید و در چرخه قرار گرفتن یک آمبولانس تدوین و تصویب گردد. استفاده از آمبولانس خصوصی استاندارد موجب می شود تا از جان و سلامت بیماران و تکنسین های خدمات اورژانس، حفاظت شود.
بر اساس مطالعه 20 ساله اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه (NHTSA) (PDF)، به طور متوسط هر سال 4500 تصادف با آمبولانس ها رخ می دهد. این گزارش نشان داد که 84 درصد از ارائه دهندگان خدمات فوریت های پزشکی (EMS) در بخش بیمار، کمربند ایمنی یا وسایل دیگری را نبسته اند. این گزارش همچنین نشان داد که 44 درصد از بیماران در اثر رخداد تصادفات جدی، از تخت بیرون می افتند. بدیهی است که این موضوع نگرانی های ایمنی بسیار جدی را برای ارائه دهندگان خدمات اورژانس و بیماران ایجاد می کند.
آمبولانس ها تقریباً هر روز دچار تصادف می شوند. با توجه به ساختار اتاقک آمبولانس، سرنشینان عقب احتمالاً در معرض خطر جدی تر مجروح شدن یا کشته شدن در هنگام تصادف، نسبت به سایر وسایل نقلیه هستند. این امر به ویژه زمانی صادق است که در نظر بگیرید که آمبولانس ها اغلب با سرعت بالا در مسیر بیمارستان در حال عبور از ترافیک هستند.
آمبولانس ها هر روز جان انسان ها را نجات می دهند، اما وقتی آمبولانس ها دچار تصادف می شوند، جان افراد زیادی از دست می رود. از این رو سیاست گذاران سلامت مدت ها احساس می کردند که باید رویکردی منطقی تر و علمی تر برای طراحی و استفاده از آمبولانس خصوصی استاندارد وجود داشته باشد. در همین راستا، وزارت بهداشت تصمیم گرفت تا استانداردهای خودروهای زمینی مبتنی بر اجماع آمبولانس استاندارد و اعطای مجوز آمبولانس را توسعه دهند.
قوانین آمبولانس خصوصی استاندارد کاملا اجباری است و رعایت آن ها برای تمام آمبولانس های در حال فعالیت در جمهوری اسلامی ایران ضروری می باشد. تیمی از صاحب نظران و کارشناسان خبره در این زمینه شامل نمایندگان سازمان اورژانس کشور، جمعیت هلال احمر، دانشگاه های علوم پزشکی در سراسر کشور و همچنین انجمن صنفی تولیدکنندگان تجهیزات پزشکی، در تدوین کردن قوانین آمبولانس استاندارد مشارکت داشته اند.
برای نمونه آمبولانس های خصوصی ستایش امداد جهات مختلفی ایمن و برای شرایط با خطر بالا آماده است. این ابعاد شامل موارد پزشکی از جمله تجهیزات و داروهای موجود در آمبولانس، موارد بهداشتی شامل پروتکل های رعایت نظافت وسیله نقلیه و دستگاه های موجود در آن، اندازه و ابعاد وسیله نقلیه و در نهایت ایمنی آمبولانس می باشد. مجوز آمبولانس و اجازه ورود آن به چرخه خدمات اورژانس، تنها در صورت پایبندی به این قوانین است که به افراد متقاضی اعطا می گردد.
انواع آمبولانس خصوصی استاندارد موجود در کشور
انواع آمبولانس خصوصی استاندارد بر حسب سخت گیری در رعایت قوانین، میزان تجهیزات و سطح مراقبت ارائه شده به بیماران، به دسته های متفاوتی تقسیم بندی می شوند و هر کدام برای شرایط خاصی کاربرد دارند. استانداردهای وضع شده، به طور خاص تمام شرایط و تجهیزات موجود در کابین بیمار را تحت پوشش خود قرار می دهند. نوع تجهیزات به کار رفته، نحوه نصب این تجهیزات، ایمنی و کیفیت آن ها، تعدادی از مواردی است که باید تحت قانون آمبولانس استاندارد رعایت شوند. در غیر این صورت، دستگاه آمبولانس حق فعالیت و جا به جایی بیمار را نخواهد داشت و مجوز آمبولانس ابطال می گردد.
انواع آمبولانس استاندارد به شرح ذیل می باشند:
انواع اورژانس استاندارد به گزارش ( health.com ) شامل نوع A1، A2، B و C می باشد.
آمبولانس نوع A1
ساده ترین نوع آمبولانس استاندارد به شمار می آید که برای حمل و نقل بیماران کاربرد دارد. این نوع از آمبولانس استاندارد همچنین کوچک ترین ابعاد را در میان دستگاه های آمبولانس دارا می باشد. درست بر خلاف نوع C که بیشترین ابعاد را دارد. قوانین، آمبولانس استاندارد را ملزم می کند که از کابین هایی با طول، عرض و ارتفاع مشخص استفاده بکند. رعایت دقیق این ابعاد بسیار مهم است. این ابعاد است که تعیین می کند چه دسته از تجهیزات مراقبت و درمانی می توانند در خودرو نصب شوند یا چند نفر به عنوان کادر درمان و تکنسین اورژانس می توانند برای بیمار مراقبت های درمانی فراهم سازند.
از نوع A تا C به ترتیب میزان پیچیدگی تجهیزات موجود و به طبع مراقبت های درمانی ارائه شده به بیماران افزایش می یابد. انواع ساده تر آمبولانس استاندارد مثل A1 و A2 فاقد تجهیزاتی برای مراقبت های ویژه یا نجات جان بیماران از شرایط پیچیده هستند و در نتیجه صرفا برای حمل کردن بیماران هوشیار یا افرادی که جان شان در معرض خطر نیست به کار می روند.
آمبولانس استاندارد نوع A2
این نوع آمبولانس خصوصی استاندارد نیز برای حمل بیماران مناسب است اما به دلیل ابعاد بزرگ تر، می تواند تا چند بیمار را، به وسیله تخت برانکارد یا روی نیمکت ها، به مراکز درمانی انتقال دهد. نوع B2 کمی مجهزتر و پیچیده تر است برای درمان های اولیه نیز کاربردی می باشد. نوع C اما برای مراقبت های ویژه و درمان های پیشرفته کاملا کاربردی است و می تواند جان بیماران بدحال را تا رسیدن به بیمارستان، حفظ کند.
از کجا می توان به قوانین آمبولانس خصوصی استاندارد دسترسی داشته باشیم؟
ریز جزئیات تمام قوانین ثبت شده برای انواع آمبولانس خصوصی و چگونگی رعایت آن ها در اسناد وزارت بهداشت و آموزش پزشکی موجود است و با مراجعه به وب سایت آن ها یا مراکز اورژانس دانشگاه های علوم پزشکی سراسر کشور، می توانید به ریز جزئیات آن ها دسترسی پیدا نمایید.
منبع : مد اسکیپ
